Onhoorbaar is het wit.
Slechts wat getrippel van vogelpoten,
heel omzichtig in de bange stilte van het wit.
Onhoorbaar ligt het wit in de opgeblazen ochtend.
Ik schrijf er geen voetstappen in.
Inmiddels 11 jaar geleden en nog steeds zie ik mezelf naast jou door de gang lopen… lieve mamma voor altijd in mijn gedachten.