De Waardassackerroute is een leuke route door landelijk gebied in gemeente De Ronde Venen. Wij liepen deze route op een zeer zonnige zondag met maar liefst 28℃. Helaas iets te warm naar mijn zin om in korte broek door een open veld te ploeteren. Maar toch: wandelschoenen aan, rugzak om en gaan!
Wandelgegevens in het kort
- Rondwandeling 5 km (laatste stuk loop je twee keer)
- Startpunt parkeerplaats TOP Winkelpolder, Vinkenkade 75 in Vinkeveen
- Markering via de wandelknooppunten 87 – 27 – 26 – 25 – 28 – 27 – 87
- Honden zijn niet toegestaan op deze route
- Meer informatie TOP Routenetwerk
LET OP: De wandelroute is in het broedseizoen (15 maart tot 15 juni) gesloten.
Het begint al goed
We zijn nog niet zo heel erg bedreven in het volgen van de verschillende wandelroutes die ons land rijk is. Tot nu toe waren de meeste routes goed te doen, maar de route van vandaag blonk niet uit in duidelijkheid. Zeker het beginstuk niet. We gaan natuurlijk niet toegeven dat we niet goed opletten!
Doordat we verkeerd begonnen kregen we wel door waarom het daar zo ontzettend druk was: recreatiegebied ten top. Het leverde mooie plaatjes op van verschillende boten en bootjes en een doorkijkje naar wat watervilla’s en een (gedeeltelijke) molen. Een molen? Eh ja, daar leek het op, kijk maar!
Recreatieterrein Eiland 1 en Eiland 2 in de Vinkeveense Plassen vormen samen het recreatiegebied Winkelpolder. Via een brug zijn beide eilanden bereikbaar. Met stranden, een kano-opstapplaats en horeca aan het water is dit een ideale plek voor recreatie. De Vinkeveense Plassen zijn in de jaren 50 van de vorige eeuw verder verdiept voor zandwinning voor de A2 en de Bijlmer. Het diepe en zeer heldere water maken dit gebied erg geliefd bij duikers.
Toegankelijkheid
De Waardassackerroute is een korte route en loopt voor een groot deel over onverharde wandelpaden door het boerenland. Je hebt een prachtig weids uitzicht, alhoewel dat beeld soms behoorlijk wordt verstoord door gebouwen of een enkele windmolen. De route is absoluut niet geschikt voor kinderwagens en rolstoelen. Stevige wandelschoenen zijn geen overbodige luxe. Betreding van de weilanden is op eigen risico.
Via een leuk paadje over een chaletpark – althans daar lijkt het op – lopen we voorbij koffiehuis De Goede Morgen. Na een paar honderd meter komen we bij een ophaalbrug. We steken de weg over en klauteren de dijk op, langs het riviertje de Winkel wandelen we rustig verder.
De Waardassackerroute
De Waardassackerpolder is een polder en voormalig waterschap ten zuiden van het riviertje de Holendrecht. In het zuiden grenst het poldergebied aan de Winkel en in het oosten (bij Abcoude) aan de Angstel. Ten westen ligt de Holendrechterpolder, ten zuiden De Winkel.
Het waterschap ging in 1919 op in de “Ring der Waardassacker en Holendrechter waterschappen” of “Waardassacker en Holendrecht”, en in 1976 in De Proosdijlanden.
Dwars door het gebied loopt de A2. (Bron: Wikipedia)
Goed opletten
Bij wandelknooppunt 25 staat een sterretje. Het paaltje van dit wandelknooppunt staat net voorbij de verharde particuliere weg naar huisnummer 16. Er liggen ter hoogte van dit knooppunt houten planken over een sloot naar het weiland. We worden enthousiast: dit lijkt wel wéér op een Klompenpadroute! Het gedeelte via de weilanden is overigens optioneel, je kunt dit overslaan. Tijdens het broedseizoen is het sowieso gesloten.
Nadat we een leeg weiland zijn overgestoken klimmen we over een hek richting een weiland met koeien. We zijn van elkaar gescheiden door een smal slootje. Vervolgens zien we geen paaltjes of pijltjes meer. Mijn man bekijkt de foto van het kaartje en zegt dat we door moeten. Volgende weiland staan we oog in oog met een kudde schapen. Ze schrikken van ons en hollen weg om ons op afstand gade te slaan.
Af en toe zien we wat hazen door het veld hollen. Wat gaan die ongelofelijk hard zeg. Voordat ik aan een foto kan denken zijn ze al twee weilanden verder.
Het gras is redelijk hoog en bij de loopbruggetjes staat het nog hoger. Met her en der ook nog eens brandnetels. Had ik geweten – lees: beter gelezen – dan had ik mijn broekspijpen aangeritst tijdens dit gedeelte van de wandeling. Gelukkig was het wel redelijk vlak waardoor valpartijen en verstuikingen uitbleven.
De Winkel
Eenmaal de weilanden achter ons gelaten volgen we het riviertje de Winkel weer. Bij een ophaalbrug zit een dame de brug met de hand te bedienen. Ze wil hem gelijk laten zakken voor ons, maar we zien nog boten en zeggen dat we geen haast hebben.
We genieten van het uitzicht en gaan uiteindelijk de brug over. Daar staat ‘wat roestig materiaal’ mooi te wezen. Het heeft zijn dienst bewezen en staat er nu nog voor de sier. Ertegenover vinden we een kastje op een paal met zelfgemaakte sauzen en jam. We nemen een kruisbessenjam mee.
Iets verderop zien we aan de rechterkant een moestuintje met daarboven een ‘waslijn’ met daarop een aantal vogeltjes. Volgens mijn man waren het puttertjes. We zijn beiden erg geïnteresseerd in vogels, maar het wil nog niet zo vlotten met het herkennen en het onthouden van de namen. Bovendien als ze op afstand zijn lijken ze voor mij allemaal bruin en herken ik überhaupt geen tekening.
Aan de linkerkant lag de Winkel en aan de rechterkant kwam een schilderij tot leven. Een stukje land waarvan de houten hekken schots en scheef hingen en open stonden. Op het landje stonden lukraak wat bomen met daaronder wat suf voor zich uitkijkende schapen. Een heerlijk idyllisch momentje.
Aan de keutels te zien die her en der op het dijkje lagen, kwamen de schapen toch af en toe van het landje af.
Proostdijersluis
Vlak voordat we de Proostdijersluis bereikten zagen we aan de rechterkant een schuurtje/huisje waar niet zo heel veel meer van over was. Jammer dat we niet konden ontdekken wat het was geweest en waarom de resten er nog stonden.
Het was een drukte van jewelste bij de sluis. Niet alleen op het water, maar ook bij de sluis zelf. Het blijft nu eenmaal een mooi gezicht de werking van zo’n sluis. Maar ja, ik ben dan ook een botenliefhebber.
Achter de sluis kun je nog wat drinken of een hapje eet bij Bon aan de sluis.
We laten de sluis achter ons en vervolgen de route. Het is jammer dat dit we dit gedeelte dubbel lopen. Het is dus niet geheel een rondwandeling, de laatste een á anderhalve kilometer loop je dubbel.
We worden nog even getrakteerd op een poging tot vluchten van een reiger. Uiteindelijk besluit hij dat we geen kwaad in de zin hebben en gaat rustig zitten kijken hoe we voorbij wandelen.
We steken de weg weer over en gaan koffiehuis De Goede Morgen en het leuke paadje weer richting de ophaalbrug. Deze keer hebben we rood licht en moeten we wachten tot een zeilboot is gepasseerd.
Ondanks het feit dat we de route niet erg duidelijk vonden aangegeven en het feit dat ik geen broekspijpen had in het weiland was het toch een erg leuke wandeling. Ik denk dat ik deze wandeling toch nog een keer wil doen in het voor- of najaar. Als het lekker fris is, maar wel droog genoeg om niet door een drassig weiland te banjeren.