Terug van weggeweest

Meestal als ik iets nieuws kook maak ik gelijk een blog en zet dit vast klaar. Op deze manier kan ik eigenlijk ‘vooruit’ werken. Als ik dan eens een week geen zin heb hoef ik me geen zorgen te maken of de website wel doorloopt. Zo ook vorig jaar. Ergens tot oktober (denk ik) werden er gewoon recepten geplaatst en werden de nieuwsbrieven verzonden. Daarna viel het stil…

Akelig stil

Deze website ontstond in eind 2011 als gevolg van zelf heel erg ziek zijn en het aanstaande afscheid van mijn moeder. Dit mondde langzaam uit in mijn persoonlijke kookboek, de persoonlijke verhalen raakten op de achtergrond en verdwenen uiteindelijk helemaal. En ondertussen is het een foodblog dat flink bezocht wordt. Even leek de website vorig jaar, ook door ziekte, een stille dood te sterven.

In vogelvlucht

Vier diagnoses (ziekte van Hashimoto, hypothyreoïdie, diverticulitis en fibromyalgie) en allerhande bijbehorende klachten veranderden mij langzaam. Steeds dikker, steeds minder bewegen, steeds ontevredener en ongelukkiger. Daar wordt een mens niet vriendelijker van. Daar bovenop kwamen het overlijden van mijn moeder, vader en schoonvader, kat, ooms en tantes.

Dat zijn allemaal druppels die mij hebben doen overlopen. Ik ging naar de huisarts met allerlei klachten die ik dagelijks heb sinds 2012, in meer of mindere mate:

  • lusteloos
  • doodmoe
  • tinnitus
  • pijn in mijn hele lijf, letterlijk en figuurlijk van mijn grote teen tot aan mijn kruin alsof ik iedere nacht weer door een vrachtwagen was overreden
  • slecht geheugen
  • slechte concentratie
  • depressief
  • té dik
  • gevoel overbodig te zijn
  • mezelf kwijt zijn, niet meer herkennen
  • in de knoop met alles en iedereen
  • niet op woorden kunnen komen
  • darmklachten (obstipatie, diarree, diverticulitis)
  • kramp
  • rusteloze benen
  • moedeloos
  • piekeren

Deze klachten ‘passen’ bij de schildklier en fibromyalgie. Dat eerste wordt aangepakt met pillen, dat laatste valt niet aan te pakken. Tamelijk frustrerend. Het enige wat je daar aan of tegen kunt doen is bewegen en naar je lichaam luisteren, zoveel mogelijk ontstekingsbevorderend voedsel mijden en tijdig rust nemen.

En dát, lieve lezers, is nu net zo moeilijk voor een eigenwijs iemand als ik 😂 Want wanneer ‘beweeg je genoeg, maar niet teveel’? Wanneer moet je niet zeuren en even doorgaan en wanneer neem je rust? Niemand kan daar antwoord op geven, omdat iedereen anders in elkaar steekt.

Mijn idee was altijd: blijven lachen, niets laten merken, optimistisch en positief doorgaan! Totdat ik niet meer kon…

Omdenken dan maar

Eén ding is in ieder geval zeker: ik neem de fibromyalgie nu serieus nadat ik het acht jaar heb proberen te negeren. Ik zoek nu dus een weg in beweging en rust. In theorie wil ik iedere dag 10.000 stappen zetten, in de praktijk is dat wellicht niet haalbaar. Ik vind het goed, ik neem het zoals het komt.

Afvallen: sinds november ben ik acht kilo afgevallen 😎 en daar ben ik heel erg blij mee. Maar dat is niet meer mijn doel op zich. Doel is gezondheid en afvallen is een mooie bijkomstigheid. Ik raakte alleen maar gefrustreerd van iedere keer zo’n tien kilo afvallen, dan stil te blijven staan, uit frustratie daarover te eten en weer meer aan te komen dan eraf was gegaan. Dat doen we dus niet meer!

Voedingssupplementen vond ik altijd de grootst mogelijke onzin. Als je goed gezond eet dan krijg je alles binnen wat je binnen moet krijgen. “Ja leuk, maar je gaat wel even ergens aan voorbij!” Sommige mensen kunnen het nu eenmaal niet opnemen of maken het niet genoeg aan. Ondertussen krijg ik dus al jaren vitamine D voorgeschreven omdat ik het blijkbaar niet vast kan houden. Daarnaast ben ik een maandje geleden begonnen met het slikken van magnesium met tryptofaan. De magnesium zou goed zijn tegen kramp en de tryptofaan maakt een happy-happy joy-joy stofje aan. Helpt het? Geen idee, maar ik heb minder kramp en ben wel blijer… ik slik dus vrolijk door!

Piekeren is ook zoiets. Ik maakte me druk over alles en niets. Mijn planning die door iemand anders werd aangepast leverde een hoop stress op. En weer gepieker. En nee, dat is nog niet helemaal veranderd natuurlijk. Na vijftig jaar heb je dat er niet 1-2-3 uit. Maar ik ben me er nu wél van bewust. Daardoor pieker ik veel minder. En bewustwording is het begin van verandering denk ik dan maar.

Over bewustwording gesproken: ik probeer bewuster te eten, langzamer eten en beter kauwen. Ik ga bewuster om met water en afval en probeer meer zelf te maken en te hergebruiken. Ik kan me helemaal vergapen aan die YouTube filmpjes die gaan over Homesteading. En ondertussen maak ik mijn eigen deodorant, was mijn haar met gefermenteerd rijstwater, fermenteer kool tot zuurkool en maak mijn eigen yoghurt. Zo leuk om te doen!

Ik-tijd. Ja je leest het goed. In mijn agenda staat gewoon een half uurtje ik-tijd geblokt. In dat halve uurtje doe ik iets voor mezelf. Hoe onzinnig ook voor een ander, dat is mijn geluksmomentje en kan variëren van kleuren tot lezen tot wandelen en podcast luisteren of badderen.

Ademhalen. Hahaha ja dat doen we allemaal natuurlijk. Zelfs zonder oefening. Maar blijkbaar adem ik verkeerd. Te oppervlakkig. Dus probeer ik ademhalingsoefeningen te doen en ik lijk verschil te merken.

Stilte. Ik kan heel erg genieten van de stilte. Alle geluiden die je dan hoort kunnen echt oorverdovend mooi zijn. Maar ik begin praten langzamerhand ook weer te waarderen. Dat is een gekke gewaarwording.

Onderneem actie

Heb jij een dip, zit je niet lekker in je vel of heb je onverklaarbare en onbegrepen klachten? De volgende tips kunnen jou misschien ook helpen om je weer beter te voelen:

  • ga mediteren (Headspace vind ik een fijne, niet-zweverige app)
  • val in slaap met meditatieve muziek
  • wandel minimaal een half uur per dag (Ommetje van de Hersenstichting is een leuke app)
  • wissel wandelen af met fietsen of zwemmen
  • praat over je ellende, maar wees ook een oprecht luisterend oor voor een ander
  • wees bewust in wat je doet: eten, boodschappen, afval, familie en vrienden
  • wees kritischer op wat je hoort en leest
  • laat los wat je niet kunt veranderen
  • geniet van kleine dingen
  • meer bewegen
  • hou je lichaam soepel met yoga of rek- en strekoefeningen
  • eet gezond: 3 maaltijden per dag en probeer tussendoortjes te laten staan, geef je darmen de tijd om de vorige maaltijd te verwerken

Leef nu!

Gisteren is voorbij en kun je niet veranderen. Je mag er heel even aan denken om van te leren voor de toekomst, dan gauw terug naar NU.

Morgen is er nog lang niet en je kunt niet in de toekomst kijken. Het komt zoals het komt. Terug naar NU dus.

Vandaag is de dag dat jij je allerbeste leven leven mag! NU.

Deel dit bericht met je vrienden ❤️

8 reacties

  1. E Faber-Elzinga zegt:

    Hallo Silphya.
    Na het lezen van jou persoonlijk verhaal vind ik het heel goed hoe je ermee omgaat.
    Zelf heb ik precies dezelfde aandoening en hoewel ik 75 jaar ben vindt ik de nachtelijke krampen het ergste en de gewichtstoename na het slikken van anti hormoon medicatie na borstkanker. Ook mijn schildklier is na gebruik van die medicijn niet meer werkzaam.
    Tinnitus heb ik al vanaf mijn dertigste jaar na zes maal een trommelvlies hersteloperatie aan beide oren. Ik probeer ook zo gezond mogelijk te leven, kook elke dag met als het mogelijk is verse groenten, we hebben altijd ons leven gedeeld met een hond en na drie kinderen en zes kleinkinderen mag ik het nu wat rustiger aan doen.
    Ik loop elke dag indien het weer het toestaat met mijn hondje die nu elf jaar oud is. Ik hoop dat jij nu ook verder kunt met je leven en wens een goede gezondheid.

    1. Goedemiddag mevrouw Faber-Elzinga, rustiger aan doen mag nu zeker. Nachtelijke krampen heb ik gelukkig niet zo heel erg veel op het moment, wel rusteloze benen. En die houden je ook flink wakker. Ach, we doen het er maar mee nietwaar? Medicijnen zijn soms noodzakelijk, maar de bijwerkingen worden vaak vergeten. Wat helpt voor het een, is tegen het ander. Ik loop – helaas zonder hond – nu ook iedere dag, soms driemaal daags. Nooit gedacht dat dat zó fijn kon zijn ondanks dat het toch vaak pijnlijk is.

  2. Frank zegt:

    Hoi Silphya,

    Allemaal heel herkenbaar. Top dat je nu bezig bent met het hier en nu. Moeilijk blijft het altijd. Helaas zul je af en toe een terugval hebben. Hou vol, het is meer dan de moeite waard. De weg er naar toe is belangrijker dan de eindstreep.
    Hartelijke groet

    Frank

    1. Hej Frank,
      Dank voor jouw reactie. Met jouw laatste zin raak je precies dat wat ik maar niet in wilde/kon zien. Als ik een doel voor ogen had moest ik daar in een rechte lijn, en liefst heel snel zijn, en ook nog zonder moeite. Dat gaat allemaal niet samen. En die terugval? Ik verwacht en verwelkom het omdat ik heb gezien dat ik daar sterker van wordt!

  3. Corry zegt:

    Oh meid….WAT een moed om dit te schrijven en sommige dingen o zo herkenbaar. Zoals zovelen onder ons vrouwen kamp ik ook (vooral in deze tijd) met vage en reële klachten. Ik gooide de meeste onder de noemer: “hoort bij het ouder worden, aanleg voor en zit in de familie , het minder sporten, minder actief zijn” omdat ik gestopt was met betaald werken.Vroeger hield ik ook weer teveel balken in de lucht. Werkte wel als vrijwilligster maar ook dat stopte ivm richtlijnen RIVM. Ook minder oppassen op kleinkinderen doordat wij in risico-groep vormen. Al gauw ging ik me heerlijk voelen in mijn bubbel; riep weleens dat ik van een “mensen-mens heel goed kon omturnen in een kluizenaar”. Ik hoopte dat wij als mensheid deze wereldomvattende crisis zouden ervaren als leermoment “kijk eens wat we ten goede kunnen keren op deze aardkloot “; maar naar mijn gevoel is de mens alleen maar egoïstischer geworden. Een aantal klachten die je opnoemt heeeel herkenbaar (magnesium tekort) en de stilte die je noemt …….sooo me tegenwoordig.
    Ik ga dankzij jou “eye-openers” NOG BETER luisteren wat mijn lichaam en mind zegt.
    Dank voor je mail (die ik nog een paar keer ga lezen en de punten ga toetsen op mijn ongemakken en wens je sterkte !

    1. Hej Corry, ik ben er beduusd van. Wat een lieve en openhartige reactie! Ik heb ook een tijd getwijfeld of ik wel of niet iets zou zeggen over mijn tijdje eruit. Het resultaat heb je gezien 🙂 En ook ik heb inderdaad menigmaal gedacht “waarom leren we hier niet van”… maar dat is dan weer een leermomentje voor ons 😉

  4. Christien zegt:

    Hallo Sylphya, het gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten. Goed hoor dat je het roer op tijd omgooit en dat je toch doorgaat ondanks alles. . Groeten, Christien

    1. Hej Christien,
      Dankjewel voor je reactie. Je bent nooit te oud om te leren denk ik dan maar. Dus roer om en door wordt m’n nieuwe motto 😊

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *