Groningen is zowel de naam van de stad als van de Provincie. De stad ligt op het eindpunt van de Hondsrug, die zich uitstrekt tot voorbij Emmen, Drenthe.
Het land zit net in een nieuwe lockdown, het is eerste Kerstdag, ons tweede kleinkind is op komst en er heerst een gevoelstemperatuur van -16℃. Het was dus een zeer bijzondere wandeling in een normaal gesproken zeer levendige studentenstad. Het is een stad met een interessante historie en een prachtige architectuur.
Ik stel me zo voor dat het hier zomers – zonder lockdown – geweldig moet zijn met de vele horeca gelegenheden en ongetwijfeld vele terrassen.
Wandelgegevens in het kort
Het is een wandeling van 7 kilometer, die natuurlijk makkelijk is uit te breiden of in te korten. De route vonden we op Wandelen rond Roden. Door het lopen van deze route beleef je in ruim anderhalf uur zowel het historische als het nieuwe Groningen.
Stationsplein
Op het Stationsplein staat het beroemde beeld “Peerd van Ome Loeks”. Er zijn verschillende mannen aangewezen als dé Ome Loeks (oom Lucas). Nieuwsgierig geworden? Via Wikipedia kom je er meer over te weten. Erg leuk.
Over het Peerd van Ome Loeks gaat een liedje op de melodie van het sinterklaasliedje “Daar wordt aan de deur geklopt”.
Peerd van Ome Loeks is dood, Loeks is dood, Loeks is dood,
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
Guster nog goud gezond, sluig ‘e mit steert in ‘t rond
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
Peerd van Ome Loeks is dood, Loeks is dood, Loeks is dood,
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
Haar ‘k hom moar vreten geven, din was ‘t wel in leven bleven.
Peerd van Ome Loeks is dood, hartstikke dood.
De regel “hartstikke dood” wordt ook wel gezongen als “hailendal dood”.
Groninger Museum
Tegenover het station zien we een het Groninger museum. De moderne architectuur valt vreselijk uit de toon bij de panden die er omheen staan. Architect Alessandro Mendini is verantwoordelijk voor de bouw van dit pand.
De Prinsentuin
Deze prachtige renaissancetuin uit 1626 wordt ook wel de Prinsenhoftuin genoemd, omdat de tuin achter het Prinsenhof ligt een gebouw uit de 15e eeuw. Boven de Zonnewijzerpoort zie je een prachtige zonnewijzer.
De tuin bestaat onder andere uit een rozentuin, een kruidentuin en een gedeelte met berceaus. Dit zijn een soort tunnels die ontstaan door heggen die links en rechts van het pad aan de bovenkant met elkaar verbonden zijn.
De tuin is aan de kant van de Turfsingel afgesloten door middel van een hoge muur. Aan één kant is nog een stukje van het blauwe muurtje te zien, dat ooit weer boven op deze muur stond. Het blauwe muurtje, dat in de Franse tijd is aangebracht, moest voorkomen dat men drank over de muur gooide toen de Prinsenhof een militair hospitaal was.
Deze tuin moet er prachtig uitzien wanneer alles in bloei staat. Ik zou hier dan ook graag nog een keer wandelen in het voorjaar en de zomer, om zo de verschillende seizoenen te ervaren in deze tuin.
Stadspark Noorderplantsoen
Ondanks de ijzige koude was het behoorlijk druk in het park. We liepen een rondje om de vijver, maar stopten halverwege even. Er waren veel mensen, dus waren we wel nieuwsgierig wat er aan de hand was. Er bleek een soort loket te zijn om coffee to go te halen en er was een houten huisje waar wollen artikelen werden verkocht. Er heerste een gemoedelijke, gezellige sfeer.
Rijks Universiteit van Groningen
De RUG is – samen met de Universiteit van Leiden – de oudste nog bestaande universiteit in Nederland. De universiteit is in 1614 gesticht en heeft sindsdien vele namen gehad: Hogeschool te Groningen, Universiteit van Stadt en Lande, Academia Provincalis Groningae et Omlandiae, Universitas Imperialis / Université Impériale (Keizerlijke Universiteit), Academia Groningana (Academie van Groningen), Rijkshogeschool Groningen en uiteindelijk sinds 1876: Rijksuniversiteit Groningen.
De Christelijke identiteit en het motto Verbum Domini lucerna pedibus nostris (het woord van de Heer is een lamp voor onze voeten) hebben ze achter zich gelaten. Inmiddels is het motto “Werken aan de grenzen van het weten”.
Het goudkantoor
Begin 17e eeuw stond er een pastorie op de plaats waar nu het Goudkantoor staat. In afwachting van nieuwbouw kocht de stad de pastorie voor 6500 gulden om er een belastingkantoor in te vestigen. Voor het bedrag van 9000 gulden werd in 1635 het Goudkantoor gebouwd. Toen heette het nog Het Collectehuis. De spreuk op het pand, Date Caesari quae sunt Caesaris (“Geef de keizer wat des keizers is”) verwijst naar de oorspronkelijke functie. in 1795 werd het Collectehuis gesloten. In 1840 kreeg het de naam Goudkantoor, toen er een waarborgbureau voor gouden voorwerpen werd geopend. Tegenwoordig is er een cafe restaurant in gevestigd.
Voor het Goudkantoor staat het beeld Appuntamento con la musica van Roberto Barni.
Kunstwerk ULTRA
In opdracht van de gemeente Groningen maakte Sylvia B. een 8 meter hoog kunstwerk. Op 14 oktober 2004 werd het beeld Ultra onthuld. Je kunt het vinden voor het Cascadegebouw op het Cascadeplein.
Op het eerste gezicht voldoet deze dame aan bekende schoonheidsidealen: ze heeft een fijn, bleek gezicht met hoge jukbeenderen, een hippe bos haar en een piercing onder de lip. Ze lijkt indrukwekkend hoop op haar benen te staan, in een japon waarvan de enorme rok over een zogenaamde ‘crinoline’ is gedrapeerd. Silvia B. werd voor dit beeld geïnspireerd door de huidige wetenschappelijke ontwikkelingen, die bijdragen aan de maakbare mens. De dame is een antischoonheid; een optelsom van verschillende typen en stijlen. De postmodernistische architectuur van Cascade vormt hiervoor een toepasselijk decor. Maar de vrouw blijkt een pop, waarvan de verhouding tussen boven- en onderlijf niet klopt. Onder de doorzichtige rok bungelen haar korte, aandoenlijke beentjes. Zij heeft zichzelf als het ware verheven in de op wieltjes geplaatste crinoline en beweegt zich met lange armprothesen voort (beschrijving van CBKGroningen.nl).