“Het is zo jammer dat er in Noord Holland geen Klompenpaden zijn” roep ik al tijden. Maar met de Kostverlorenroute heb je het idee dat je een Klompenpad bewandelt. Het is een rondwandeling over fraaie boerenland-paden door de Middelpolder en langs de Amstel.
Wandelgegevens in het kort
- Rondwandeling 6.96 km
- Startpunt parkeerplaats TOP Elsenhove, Bankrasweg in Amstelveen
- Markering groene pijl
- Honden laat je beter thuis in verband met loslopende koeien, schapen en vogels die je onderweg tegenkomt.
- Meer informatie Wandelnetwerk Noord-Holland of download de app
Speelboerderij Elsenhove
De wandeling begon met hoge nood. Gelukkig kwamen we al snel bij Speelboerderij Elsenhove waar ik gebruik mocht maken van het toilet. De speelboerderij is een combinatie van een kinderboerderij met een natuurlijke én een avontuurlijke speeltuin.
Bij het derde knooppunt bedacht ik me dat een foto van de markering voor Wandelnetwerk wel leuk zou zijn.
Toegankelijkheid Kostverlorenroute
Een gedeelte van de route leidt je over verharde paden, terwijl je bij een ander gedeelte door de weilanden stapt. Je staat dan oog in oog met een kudde schapen, koeien of zelfs paarden. In sommige weilanden is de scheiding tussen mens en dier enkel een klein slootje, op andere stukken loop je er dwars door. En als je goed kijkt zie je nog net wat hazen wegrennen. Of een groep ganzen die luidkeels wegvliegen als ze vinden dat je te dicht nadert.
Om van de openbare stukken op de boerenlanden te komen moet je veelal over hekken klimmen of kleine bruggetjes over.
Verstoppertje spelen
Twiet-twiet twiet-twiet … ik hoor je wel… En eindelijk zag ik je ook! Heerlijke pluizenbolletjes in het gras langs de oever. Overal hoorden we dieren, niet altijd konden we ze ontdekken. Maar deze twee eenden bleven niet lang verborgen.
De Middelpolder
De Middelpolder, ook wel Middelpolder onder Amstelveen of Amstelveenderpolder genoemd, is een polder van ruim 585 hectare groot. Meer over de geschiedenis van de Middelpolder kun je vinden op Wikipedia.
Het oorspronkelijke dorp ligt ten zuidwesten van de polder. In de jaren zestig werd de polder grotendeels bebouwd. In het oosten bleef een open gebied gehandhaafd. Weide, beplanting, plasjes, poeltjes met oevers en ook moerasgebieden wisselen elkaar af. Buiten het broedseizoen, na 15 juni en tot 15 maart, kan men vrij door de weilanden lopen over graspaden met klaphekjes en voetbruggetjes. Ook zijn er nog steeds een aantal agrarische bedrijven gevestigd.
Terwijl je door de weilanden wandelt is het niet altijd even duidelijk welke kant je op moet. Zeker niet als er net is gemaaid en je dus geen “ingesleten looppad” kunt ontdekken. Bovendien kon je de ondergrond ook niet goed ontdekken, waardoor we allebei wel een paar keer misstapten in een gat in de grond wat bedekt was met gras.
Hierdoor kregen we nog veel meer een klompenpad gevoel! 😎
Nieuwsgierige schapen en koeien
We moesten dwars door een kudde schapen heen. Ze vonden ons wel grappig, maar waren niet echt onder de indruk. Er werd wat over en weer geblaat en vervolgens bleven ze heerlijk liggen herkauwen in het hoge gras. Een van de schapen vond het wel erg spannend en liet het plasje maar lopen.
De koeien daarentegen waren wel heel erg nieuwsgierig! Er lag een smal slootje tussen het weiland met de koeien en ons wandelpad. Ze kwamen ons eerst eens van dichterbij bekijken. Mijn man liep wat door en een aantal koeien volgden hem. Vervolgens begon de hele kudde te hollen. Wat een ontzettend blij gezicht was dat. Microfoon stond dwars op de wind volgens mij.
Vroegtijdige beëindiging van de Kostverlorenroute
Na ongeveer 4,5 kilometer – bij knooppunt 82 of was het nou toch 83? – werd het plezier abrupt beëindigd doordat we niet verder konden. De bedoeling was dat we hier met een trekpontje naar de overkant zouden gaan. Helaas lag het pontje om de hoek en hing het touw slap naar beneden. Via Instagram heb ik direct een melding gedaan, maar ja, daarmee hadden we natuurlijk geen oplossing.
We besloten om een stuk terug te lopen en dan maar via een ander gedeelte van het weiland verder te lopen. Helaas bleek dat gedeelte beschermd natuurgebied te zijn, dus ook dat hield op. Teruggaan was geen optie, want we waren al over de helft en we wilden zo graag nog meer zien…
We besloten dus om de wandelroute verder te laten voor wat het was en zijn langs de Amstel verder gewandeld. In het dorp Ouderkerk haalden we bij de supermarkt wat te drinken en een hapje. Op een bankje in de schaduw hebben we daar even heerlijk van genoten. Zo ook de vogels die ons – of eigenlijk de croissants van mijn man – erg interessant vonden.
Al met al was dit een erg geslaagde middag en willen we de wandeling zeker nog eens dunnetjes over doen zodra het pontje gerepareerd is.